Ηλικία: 4 < απεριόριστα. Παίχτες: 2 < απεριόριστοι. Υλικά: αντικείμενα κατανεμημένα σε διαφορετικά σημεία του δωματίου/τάξης, ένας μικρός κι ένας μεγαλύτερος καθρέφτης. Σκοπός: εξάσκηση της φαντασίας και δεξιότητας αυτοδιαχείρισης.

Πως παίζεται: Διαβάζουμε το βιβλίο «Το Τζάτζαλο» των Sean Ferrell & Charles Santoso (Εκδόσεις Παπαδόπουλος) στους παίχτες και στη συνέχεια τους αποκαλύπτουμε το χώρο που έχουμε προετοιμάσει  για να παίξουμε. Έχουμε τοποθετήσει μερικά έπιπλα σε κάποιο σημέιο του σπιτιού/τάξης και ένα παραβάν σε ένα άλλο. Πίσω από το παραβάν υπάρχουν καπέλα, παλτά, πιτζάμες, μερικά φορέματα, σεντόνια από υλικά διαφόρων χρωμάτων και υφών, μαντήλια, κασκόλ.

Πάνω στα έπιπλα υπάρχουν:

– στο 1ο έπιπλο: τσόχινα, χάρτινα, από αλουμινόχαρτο παπούτσια.

– στο 2ο έπιπλο: κουδουνάκια, αλουμινόχαρτο, μπαλόνι, ένα κομμάτι γούνα, ένα ραβδί, λαστιχένιος σωλήνας, ψεύτικα λουλούδια, κομμένες κορδέλες από ξύλο.

– στο 3ο έπιπλο: υλικά για μακιγιάζ, κραγιόνια για face painting και ένας μικρός καθρέφτης

Οι παίχτες διαλέγουν τα υλικά τους κατά τη διάρκεια ενός ορχηστρικού μουσικού κομματιού, με σκοπό να μεταμορφωθούν στο «Τζάντζαλο» τους! Η διάρκεια του μουσικού κομματιού μπορεί να ποικίλει ανάλογα με το ενδιαφέρον τον παιδιών.

Στη συνέχεια, ο ενήλικας εμφανίζει, με ήρεμες και απαλές κινήσεις,  έναν μεγάλο καθρέφτη. Όταν ο ενήλικας καταλάβει ότι ο παίχτης έχει εξοικειωθεί με την νέα του εικόνα, τότε βάζει μουσική και του ζητάει να φανερώσει πώς περπατά το Τζάντζαλο του και τι σκανταλιά κάνει. Στο τέλος, ο ενήλικας φωτογραφίζει όλες τις μεταμφιέσεις. Ο κάθε παίχτης θα πρέπει να μπορεί να βλέπει τις φωτογραφίες του σε καθημερινή βάση.

Από δω και πέρα, οι παίχτες είναι υπεύθυνοι να μάθουν στο Τζάτζαλο πως να ακούει τους άλλους, πως να ζητάει συγγνώμη όταν χρειάζεται, πως να μοιράζεται…

Καλό παιχνίδι!!!